Doltfjnpraat Deel 10 10-03-2015

Vandaag 10 maart 2015 8.00 uur staan wij op, tja dan is het weer D day zoals wij dat noemen, wij worden om 10.00 uur op het Politie bureau verwacht om de verlenging van de verblijfsvergunning in ontvangst te nemen, was ons gister verteld. Na 1.uur en 15 min wachten werd ons verteld dat wij over 10 dagen terug kunnen komen en dan krijgen wij een stempel in ons paspoort, en kregen nu een tijdelijke mee tot 20 -03-2015, dus met de staart tussen de benen gingen wij heen, wat nu??? Nieuwe planning maken. Marion stelt voor om dan nu toch wel de Tizi-n-Test te rijden, dit geld als een van de mooiste routes van Marokko en dan via de Tizi-n-tichka weer naar Taroudant te gaan en daarna naar Quarzazate en Zagora te gaan. Ach wat maakt het uit, alles is nieuw, het weer is nu ook goed, dit is wel belangrijk daar wij de bergen in gaan dan heb je niets aan bewolkt weer, dus dit plan brengen wij ten uitvoer. Eten eerst nog een broodje op de camping en gedag zeggen bij de buren en de receptie, zodat wij zo rond 14.00 uur vertrekken richting Marrakech via de N10 en na 45 km de bekende Tizi-n-Test, de navigatie geeft al snel aan dat hij niet weet of deze weg wel geschikt is voor ons, maar wij weten uit verslagen van anderen dat het te doen moet zijn, dus negeren wij deze melding en het genieten begint al na enkele km, s ja, bergen, daar kunnen wij geen genoeg van krijgen geweldig, naar mate wij hoger komen word ook de weg smaller max 4,5 m breed, wij zijn zelf 2,6 m breed, dus er blijft niet veel over voor tegemoet komend verkeer, maar met beleid … een ezel toch…. Wel zijn er regelmatig uitvoegplekken, maar wij hebben mazzel, het is rustig, he daar in de verte zien wij een bus, ik zeg tegen Marion wel wij stijgen dus hij moet wachten, en ja hoor na weer een paar haarspeldbochten zien wij hem staan, keurig bij een uitvoegplek, zo gaat dat, niks om je zwiebel over te maken toch, de wegen worden breder en weer smaller en soms slechter, maar wij rijden een echte Mercedes dus gaan wij rustig verder, dan zien wij een gevaren driehoek en een verbodsbord met max 3 m hoogte en dan schrikken wij toch echt wel even mijn eerste reactie is wel teruggaan is geen optie dus rustig aan, op dit moment hebben wij de berg aan de rechter kant dus de zijde waar ook de luifel zit, maar ik zit zelf aan de afgrondzijde wat nu weer een gelukje is vind ik, zo kan ik zelf goed zien hoever ik naar links kan en wij hebben goede spiegels dus rustig blijven en zo gaan wij dan cm voor cm verder en ook deze hoogte hebben wij weer overwonnen en blijven klimmen tot 2100 m hoogte en plaatjes schieten, filmen en tussendoor genieten na menige stop om het even in ons op te nemen, de uitzichten zijn echt fenomenaal!, komen wij na 191 km weer in een klein berberdorp met 4 of 5 huizen en een redelijk grote uitvoegplek en zien nog een camper blijken Italianen te zijn, maken met handgebaren duidelijk dat ook zij hier willen slapen zodat wij hier gezamenlijk de nacht doorbrengen en je snapt niet waar ze vandaan komen maar ze zijn er de Berber kindertjes die vragen om snoep, ach wat lief he ja ja Marion kan het niet weerstaan en raakt met de snoeptrommel naar buiten. Dan komt er een berberman (berber staat voor bergvolk) naar ons toe en laat zijn mooie collectie stenen, mineralen, edelstenen, fossielen enz. zien, ja die worden hier heel veel gevonden en kopen een mooie steen, we zij ook blij dat we mogen staan voor de nacht.

11 Maart , wanneer wij aan het ontbijten zijn, zien wij een geiten en schapenhoeder langskomen, waar we elke keer weer van genieten, vooral zo vlak langs de camper! Ook staan er verscheidene vrouwen, een met kindje gedragen in een doek op de rug ( zoals bij alle kleine kindjes), die wachten op de taxi, ook gaat er een schaap mee en met verbazing kijken we toe, het schaap word bovenop de Imperial vastgebonden zie foto. Wanneer we buiten komen gebaart de berberman, die ons gisteren verwelkomd had, of we goed hadden geslapen, nou dit was zeker het geval! We vervolgen onze route weer over deze bergpas en genieten van de prachtige panorama’s omhoog de hoge Atlas en omlaag de Sousvlakte. Nou jullie raden het nooit…. Wij gaan nu op weg naar het winterski-oord van Marokko “ Oukaimeden” genaamd, op 2650 m. hoog en rijden via vele haarspeldbochten, Kaassie voor mijn Klaassie! ( nou ik, Marion houd er ook van hoor, ben niet zo gauw bang en de uitzichten daar doen we het voor..) de besneeuwde bergen tegemoet, prachtig om te zien! De weg er naar toe is prima. Hier kunnen we overnachten.

12-03 Dat het zo koud kon zijn…..we kleden ons dik aan daar het 5 gr is maar als de zon zijn werk doet, kan de jas al weer uit. Het is hier trouwens vergane glorie en de wintersportactiviteiten beperken zich door de jongens van het leger die in de lagere weide aan het oefenen zijn. Er is hier een groot plateau, waar je rotstekeningen uit de jonge steentijd kan zien, waar we met bewondering naar gekeken hebben, met hulp van een aardige Marokkaan, zeer bijzonder en interessant. We zijn nog verder gewandeld en genoten van het schitterende panorama en op de weg terug zagen wij een paar jonge meiden die in het koude sneeuwwater de skipakken aan het uitwassen waren en daarna op de stenen in de zon te drogen lagen en zo weer gereed voor de verhuur voor het volgende seizoen, denken wij. In het dal waar je mooi op een terras kan genieten van het zonnetje hebben wij nog maar weer eens een Tajine besteld, maar eerlijkheid gebied ons te zeggen dat wij hier geen fan van zijn, het is overigens lastig rustig te eten, daar er regelmatig een handelaar met zijn waar bij je tafeltje stil houd en zijn handel aanprijst. Maar Klaas weet ze toch meest al snel te overtuigen dat het geen handel voor ons is, en proberen zij het een tafeltje verder op weer, zo gaat dat hier nu eenmaal. Maar wij hebben tijdens het eten in het zonnetje samen wel besloten hier niet nog een nacht in de kou door te brengen en zakken weer af naar beneden en gaan naar de watervallen van Setti –Fatma al dalend genieten wij weer van al het natuurschoon om ons heen en zeker van de mooie witte en roze bloesem van de fruitbomen; Peren Appels pruimen enz ja het houd hier niet op met mooi zijn met de natuur. De weg is plaatselijk rond uit zeer slecht nog steeds het gevolg van de wateroverlast maar goed, het is te doen blijkt, want na 53 km komen wij in het dorpje aan, d weg zeg niet breder dan de camper en een parkeerwachter wijst ons een plekje waar wij ook de nacht kunnen door brengen aan de rivier, dus als je uit het raam kijkt dan word je vanzelf zeeziek, zo hard stroomt het hier. Als wij buiten komen staat er gelijk een jongen die onze gids wel wil zijn naar de waterval, maar rustig aan jongen, wij hebben geen haast en blijven hier dus kom morgen maar terug, zo nu even rustig de omgeving bekijken, wel het verschilt hier niet veel met al die anderen kleine winkeltjes oud niet schoon en heel veel van het zelfde, maar dit is Afrika… zeggen wij dan.

13-03-2015 goed geslapen en het is hier niet koud kijken wat rond en gaan na de koffie naar de waterval, ook nu weer wij staan nog niet buiten of een gids hij is nog geen 14 jaar denk maar weet het juiste pad, wij steken de rivier over en ja hoor klaas heeft gelijk een nat zijk zo als wij dit vroeger noemden, als je natte sokken had, Marion werd keurig door de gids begeleid dus die hield de boel wel droog, nu klimmen en klauteren om boven te komen en eerlijkheid gebied ook nu weer te melden dat wij het zeker niet gevonden hadden maar wij komen natuurlijk eerst nog even bij een terrasje van natuurlijk familie dat had ik al gauw door… Ja wat wel grappig is men heeft hier in de bergen natuurlijk niets, dus ook geen koelkast en daar heeft men het volgende op gevonden men heeft de frisdrank trapsgewijs opgesteld en bevloeit dit met koud water uit de waterval, altijd koel fris water en koele drank, Marion besluit hier achter te blijven en ik ga met dat jochie nog 20 min verder naar de waterval, mooi, maar tja, als je de Niagara en Yosemite in Amerika heb gezien heb valt er een hoop in het niet. Dus even fotootjes en maar weer naar Marionnetje en dan weer afdalen naar huis en komen na 4 uur toch weer voldaan thuis.

14-03-2015 We vervolgen onze route en na ongeveer 45 km. Een grote klap…. Een klapband.. Klaas zoekt de eerste de beste plek op waar hij veilig het reservewiel er omheen kan doen en in de tussentijd komen er allemaal kleine jongetjes er bij staan om te kijken wat er aan de hand is, we staan daar iedere keer weer verbaasd van in tijd van een mum staan ze dan bij je uit het niets lijkt het wel! We konden weer verder nu via de Tizi-n Tichkapas, de hoogste bergpas n.m 2260m. van Marokko. Wat een uitzichten! Elke berg is weer anders en wij kijken wederom weer onze ogen uit. Ons doel is om vandaag naar Ait –Benhaddou te gaan en als we die kant op komen kunnen we begrijpen waarom deze plek voor vele films decor heeft gestaan dit uitzicht deze imposante kasba’s bij elkaar op de hoge heuvel het is werkelijk adembenemend mooi, we zijn er stil van! En tegen die strak blauwe lucht…We zijn gewoon moe van alle indrukken die we opdoen en zoeken de camping op. 15-03 Na de koffie wandelen wij naar de kasba en steken de brug over het is vrij entree. Dit staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco . Ook nu weer omhoog nu via de vele souvenirs-winkeltjes, die ook hier weer eigenlijk allemaal het zelfde zijn en een ieder heeft de beste prijs, natuurlijk zijn er ook wel hele mooie eigen creaties bij en ze hebben allemaal familie in Holland, Amsterdam, Utrecht, Groningen, Eindhoven enz en als wij boven zijn tja wat een uitzicht, schieten hier wat plaatjes en kachelen weer naar beneden als wij beneden zijn blijkt dat ook wij nog even zakken lopen kunnen en laten die kans niet voor bij gaan he Marionnetje!!! s’middag’s gaan wij weer, maar nu de berg er naast, het is inmiddels echt gaan waaien zodat wij daar nog echt kunnen uitwaaien.

16-03-2015 tja wij zijn weer op tijd op en op tijd is zo rond 8.00 uur Marion doet nog even een wasje en Klaas pakt de Motor want wij gaan vandaag naar Telouet zo’ n 50 km verder op gelegen, via weer een bezienswaardige route volgens de kaart, en dit blijkt ook zo te zijn, alleen de kwaliteit laat wel te wensen over als gevolg van reconstructie van de vele waterval en na een km of 20 ziet Marion een bordje zoutmijn en slaan wij een zijpad in en na 400m zien wij zoutakkers met een bassin en even verder blijkt een heuse mijn te zijn, welke te bezichtigen is en die kans laten wij niet voorbij gaan, dus naar binnen. Hier worden we opgewacht door een meneer met een gaslamp en zien wij zoutkristallen , gelijk koraal aan de rotswand hangen, ook grote stukken steen waar het zout uit wordt gehaald en wordt per ton verkocht, het witte goud. Heel bijzonder. We gaan weer verder en wat nu, dit lijkt de Dakarrally wel we moeten nu door een stukje rivier heen. Aangekomen in Telouet bezoeken we onder leiding van een leuke gids de grote kasba,dit was een van de belangrijkste residenties van de pasja van Marakech, rijk geworden door het zout, 1kilo zout stond gelijk aan 1 kilo goud een groot gedeelte van de Hoge Atlas bezat hij. Na 1956 raakte dit in verval, maar er is nog een mooi gedeelte te zien in de Andalusische stijl. We gingen weer voldaan naar huis.

Allemaal de vrolijke Dol-Fijne groetjes en een fijne Lente toegewenst .tot schrijfs Klaas en Marion.